Sunday, January 19, 2014

Bir zamanlar çeyizlerim vardı...


Bir kaç gün önce bahçeden topladım bu gülleri, eve gelince neye koyacağımı bilemediğim için boş bir konserve kutusuna yerleştiriverdim.. O sırada Sevgili de eve geldi.. İkimizde pek beğendik bu konserve kutu olmuş, vazo hallerini..



Benim bu konserve kutulardan, eski şişe ve kavanozlardan bardak vazo falan yapıp birde üstüne üstelik ayıla bayıla kullanmama en çok annem şaşırıyor her halde..Ne de olsa kadıncağız her Türk annesi gibi zamanında tek kızına ne çeyizler , ne çeyizler düzmüştü.. Rahmetli babam, '' Hanım boşver sen paradan haber ver, para olduktan sonra evleneceği zaman her şey alınır.'' dese de anneciğim yılmadan yıllarca çalıştı.. Birde o zamanlar şimdiki gibi Türkiye'de her şey bulunmuyor, Almanya'dan falan koca yemek takımları geldi. Durum o vaziyetteydi yani..

Sonuçta anneciğimin biricik kızı ancak 42 yaşında evlenmeye karar verdiği için, önce bir süre vermemek için  dirense de, sonra o da artık evlenmemden umudunu kesmiş olmalı ki, bir gün bütün çeyizlerimi benim evime yığıverdi.. Kullanabileceklerimi aldım, gerisini ise Eskişehir'deki evin deposuna kaldırdık..



Bu arada halı sevmediğim için, depoya kaldırılan 2 tane kocaman Hereke halısını güve yedi, çöpe atıldı..  Şıkır şıkır kristal küllükler, vazolar, şekerlikler bir kermese hediye edildi.. Taa Almanya'lardan gelen mutfak takımları kullanıma izin verildiği ilk gün gündeliğe dönüştü.. Havlular, bornozlar taş bezi oldu. Yığınla dantel parçasının bir kısmı saklandı, bir kısmı beğenenlere verildi.. İşte durum böyle olunca, bloglarda sıkça rastladığım genç arkadaşlarım tarafından yazılan çeyiz hazırlıklarım başlıklı yazıları yüzümde kocaman bir gülümseme ile okuyorum.. Umarım onlarda beni kocaman bir gülümseme ile okurlar..

Herkese şimdiden iyi bir hafta diliyorum..


Couple days ago, I picked these roses from the garden and as I couldnt decide where to put them I used this tomato paste can.. Later hubby and I , we both loved this idea..I love using empty cans, jars, bottles as vase and drinking glass and this is a big wonder for my poor mother..

As every good Turkish mother who has a daughter, she had started to prepare my çeyiz ( its actually a  dowry or bridal chest which includes lots of household goods, handmade goodies etc) from a very early age..But as I finally decided to marry at the age of 42, most of those çeyiz goods were out of fashion or did not reflect my taste.. So in the meantime, two very big Turkish carpets went to waste basket as moths feast on them at the depot where they were waiting someone to use them as I prefer to use kilims on my house.. Many crystal items donated to goodwill as I dont like them..So many handmade lace given to people who likes them.. So  I always read  posts about çeyiz preparation at the blogs written by my young friends with a big smile on my face as I remember my mother's experience..

Have a good week.. 



15 comments:

  1. Güller yerinde çok güzeller gerçekten ama sonrası ince bir sızı... Annemin emekleri, hayalleri o verilen yada atılan eşyalarla haksızlığa uğratmış hissi yaşattı her dağıtılışında; sandık içinden çıkamayanlar, modası geçmiş diye beğenilmeyenler bir çoğumuzun yaptığı gibi. Yazınız okuyan tüm kız annelerinin kulağına küpe niyetine, kendi yaşadıkları ile birlikte... Sevgimle...

    ReplyDelete
  2. Indeed I wonder why people bother to prepare that thing! I only use the lovely Turkish towels that my mum and others bought me for my dowry. My beautiful carpets cannot be used now because of Barca. The rest are just waiting!AriadnefromGreece!

    ReplyDelete
  3. yemin ederim bazanın altında minik bi hurç duruyo çeyizden:) içinde danteller var..annemin el emeği diye kıyııpda atamıyorum..

    gerisi senin değin gibi dağıldı gitti..bi yemek takımı kaldı şimdi,onu da kullanan yok:) çok güzel bi yazı olmuş Ayşegül..kalemine sağlık

    ReplyDelete
  4. Gerçekten annelerin hakları büyüktür evlatlarının üzerinde. Anneciğinin ellerine yüreğine sağlık. Fotoğraflar beni gülümsetti yazı ise biraz hüzünlendirdi. Sonra bir daha gülümsedim çünkü vardır elbet herşeyde bir hayır ben buna çok inanırım. Allah ailenize sağlık,huzur ve bolca mutluluk versin. Sevgilerle...

    ReplyDelete
  5. 31 yaşında hiç çeyizi olmayan biri olarak beni de gülümsetti yazınız :) Demek ki böyle düşünen tek kişi ben değilim. Aldığım hiçbir şeyi saklayamıyorum, ne bileyim gerçekten en değerli anın bu an olduğuna inanıyorum.İleride kullanırım dediğim her şeyin ardından ya kullanamazsam diye düşünüp vazgeçiyorum saklama fikrinden. Bugünü yarına hazırlanarak heba etmemek lazım malum yarının garantisi yok.

    ReplyDelete
  6. kocaman gülümsedim size çok güzel bir post olmuş sevgiler :)

    ReplyDelete
  7. Ben de anne bir yandan yedi abla bir yandan düzdü çeyizi.Sonuç aynı sandık bekliyor.Daha geçen gün konusu geçti bizde de.ablama dedim kızına çeyiz yapma daha benimkiler duruyo ona da yeter diye.allahtan tabak çanak işine kimse karışmadı da hepsini aldığım gibi kullandım.
    bekleyen yok.Ama kime sorsan durum aynı.biz de mi ileride böyle olacağız.

    ReplyDelete
  8. Benim hiç çeyizim yoktu. Zaten 3 kız arka arkaya, hangi birimize memur maaşı ile çeyiz yapsın anacığım-babacığım:)
    Çeyiz getiren Mete oldu bizde:)
    Annesi büyük oğluna ne yaparsa küçüğüne de aynu şeyi yapmış. Halılar dediğin gibi, yağcı bedir, hereke...hemde aynı desen aynı renk...bir o oğlana bu oğlana:)
    kristaller aynı. Bir ona bir buna vaziyette.
    Çay ve kaşık takımları çift çift.
    Yün yorganlar!!!
    Biz evlenirken hiç birini almadım, istemedim. Annesi hala arada bir söylenir:)
    Zaten evlenmeye karar verdiğimizde yavaş yavaş almaya başladık zevkimize göre. Niye onların beğendiklerini beğenmek, kullanmak zorunda kalayım ki?
    Ne kadar saçma geliyordu, hala de öyle. Alp e hiç birşey yapmam bu sebeple.
    Sen de en güzelini yapıyorsun.
    o kristal vazoda bu kadar güzel durmaz bence bu çiçekler!

    ReplyDelete
  9. amaaaann,bana da annem yapmış bir sürü danteller,iğne oyaları,perdeler vs. vs. bir kısmı tavan arasında,diğer kısmı çekyat ve bazaların içinde... ben daha bekarım,aslen planım;birgün kendime ait evim olursa (ki çook istiyorum) o çeyizleri orada kullanmak
    en iyisi zamanında para biriktirmek,her geçen gün yeni şeyler çıkıyor,ne gereği var,zaten evlilik için de her geçen gün düşünceler de değişiyor

    konserve kutusu vazo harika olmuş,güller de çok güsel :)

    sevgiler

    ReplyDelete
  10. bu konserve kutusunu üretenler, senin elinde bu kadar güzelleştiğini görseler inanmazlar kendi kutuları olduğuna. her zamanki gibi mutluluk veren fotoğraflar :))

    ReplyDelete
  11. Kendi ceyizim olmadi ama kizima yaptim bi suru.ama kismet olmadi 1996 senesinde almanya yolu gozuktu bana..kiz okuyacam diye tutturunca ceyiz ona buna hediye gitti..31yasinda evlendiginde sifirdan basladim ceyiz yapmaya bir senede duzduk kostuk..su anda hamile..gercekten kiz analari acele etmesin..cok duygulandim aklima eskiler geldi...cicekler de vazo da cok guzeller)))

    ReplyDelete
  12. Kendi ceyizim olmadi ama kizima yaptim bi suru.ama kismet olmadi 1996 senesinde almanya yolu gozuktu bana..kiz okuyacam diye tutturunca ceyiz ona buna hediye gitti..31yasinda evlendiginde sifirdan basladim ceyiz yapmaya bir senede duzduk kostuk..su anda hamile..gercekten kiz analari acele etmesin..cok duygulandim aklima eskiler geldi...cicekler de vazo da cok guzeller)))

    ReplyDelete
  13. Ayşegül gülümseyerek okudum yazını..ben de geç yaşa kadar evlenmeyip, bir de çeyiz kullanmayanlardanım:) bir de o kadar ani oldu ki evliliğimiz, doğru düzgün bir hazırlık bile yapmadan evlenmiştik:) hala bir sürü eşyamız yoktur, gerek te duymadım..ne vitrin, ne de koltuk takımı..hala da yoktur:)
    çektiği kareler çok güzel, ellerine sağlık.
    mutlu bir haftasonu olsun

    ReplyDelete
  14. Ben daha beşiğe düşmüşüm annem+anneannem ve teyzem sağolsunlar başlamışlar çeyizlerime...
    25 yaşında evlendim,Ben evlenirken çeyizlerimin toplamıyla en az 3 gelin evlenebilirdi.
    Evimizi tuttuğumuz gün annem döktü ortalara çeyrek asırlık çeyizleri.Sırf havluları üst üste koydugumuzda göğsüme kadar gelebiliyordu ki 1,63 boyum var. Birini almak istemem anneannem darılır, öbürünü istemem teyzem küser... Velhasıl bir kavga kıyamet yapılan eşyalardan birer numune alıp evime geitrmiştim. Allahın sopası yok 2 hafta sonra sevgili kayınvalideciğim 3 hurç dolusu çeyizle geldi.Tabii sesimi çıkaramadım. Sesimi çıkaramadığım gibi hepsini sermek zorunda kaldım.Annem+anneannem +teyzem ve ben, benim kınamda küs'tük :)
    Bana kına yakılıyor ,onlar ağlıyor ben gözlerimi kısıp "ağlayın siz daha cok aglıcaksınız" diyorum içimden...Şeytan girmiş içime... Velhasıl güzel şeyler ama yorucu ve gereksiz şeyler. Babacığınızı rahmetle anıyorum ...Ne güzel söylemiş sen paradan haber ver diye ... :)
    Sevgiyle
    Ebrashca (kucuksirinmutluluklar.com )

    ReplyDelete
  15. Oldum olası bana da çok abartılı çok yersiz geliyor bu çeyiz çimen işleri, annem de bana abartarak hazırlamıştı ama büyük Marmara Depreminde her şey gibi onlarda enkazda kaldılar, geride yine anneme iade ettiklerim kaldı ;) Kısmet, çok uzun emelli olmamak lazım :) Ama sizin halılara üzülmedim desem yalan olur.

    ReplyDelete